É importante non forzar o procedemento. Se se aprecia sangrado ou dor intenso non continuar.
É importante lembrar que o feito de que a ampola rectal estea baleira non descarta a existencia dun fecaloma en niveis máis proximais do colon (serían distais ao dedo), polo que se recomendaría un estudo radiolóxico.
Se o fecaloma non está ao alcance do tacto rectal, aplicaremos un enema de limpeza para abrandar a masa fecal. O enema pódese poñer neste caso cunha sonda rectal ou vesical. Se detectamos unha masa non moi dura, podemos recorrer aos enemas de limpeza en combinación con laxantes.
Se a masa fecal é moi grande podemos realizar a manobra en varias sesións para evitar a aparición de sangrado, dor anal, ou calquera indicativo de síncope vasovagal, nestes casos suspenderase o procedemento.
No caso de que o paciente teña dificultade para relaxarse, ou presente dor, pódese administrar algún sedante (solicitando previamente a súa prescrición) uns 30 minutos antes de iniciar o procedemento.
Tras a extracción do fecaloma, é conveniente establecer un plan terapéutico para evitar a recidiva.
Os anciáns ou persoas encamadas ou cunha vida moi sedentaria, con patoloxía neurolóxica e os enfermos terminais son os máis propensos a padecer a impactación fecal. É necesario incidir en medidas preventivas, educando o paciente e a familia sobre a inxestión adecuada de líquidos, alimentación rica en fibras, e se é preciso o uso de laxantes.
Destacar que a utilización de sulfato de bario en determinadas probas diagnósticas pode agravar o endurecemento das feces.